Z niezerowej liczby obiektów tego samego typu można stworzyć tablicę72. Jej elementy są ułożone w pamięci komputera po kolei i bez żadnych przerw73, a dostęp do nich można uzyskać za pomocą składni tablicaindeks, gdzie indeksy rozpoczynają się od zera74d. Do raz utworzonej zmiennej typu tablicowego nie jest możliwe przypisanie innej tablicy76. Kiedy nazwa tablicy zostanie użyta w wyrażeniu, dokonuje się jej niejawna konwersja na wskaźnik do zerowego elementu tablicy.

• Zmienna typu funkcyjnego, jeśli nie jest argumentem operatora pozyskania adresu &, niejawnie przekształca się we wskaźnik do funkcji46.
• Funkcje w języku C nie mogą być przeciążane50, ale istnieje mechanizm definiowania funkcji o zmiennej liczbie argumentów51.
• Kompilator języka jedynie rezerwuje dla zmiennej obszar w pamięci, a jej wartość jest taka jaka wynika ze stanu bitów, która się w tej pamięci aktualnie znajduje181.

Struktura blokowa

Generalnie – zmienna zadeklarowana w danym bloku jest dostępna tylko wewnątrz niego. Wielowymiarowe tablice są w rzeczywistości tablicami jednowymiarowymi, co w przeszłości utrudniało pisanie funkcji wykonujących np. Elementów macierzy wykorzystywano pomocniczą tablicę wskaźników do pierwszych elementów każdego wiersza170. Standard języka C nie ustala w sposób sztywny zakresów wartości, jakie muszą się zmieścić w obiektach poszczególnych typów. Podobnie nie są określone ich rozmiary w bitach lub bajtach64. W języku C istnieje kilka bazowych typów danych, które można dookreślać z użyciem odpowiednich słów kluczowych w celu uzyskania odpowiedniego zakresu wartości.

Klasy pamięci

Z gwarancją, że operacja nie zostanie przerwana przez inne działanie na tej samej zmiennej91. Szczególnym typem danych w C jest typ pusty void, który nie przechowuje żadnej wartości. W związku z tym można wykorzystywać go jedynie w sytuacjach, gdy wartość nie jest wymagana – np.

Początkowo próbował przygotować kompilator Fortranu, lecz dość szybko porzucił ten pomysł. W zamian stworzył własną, okrojoną wersję BCPL, którą nazwał B. W języku tym powstało niewiele narzędzi, ponieważ wynikowe programy były powolne oraz nie mogły korzystać z adresowania poszczególnych bajtów pamięci (funkcji dostępnej np. w PDP-11)4. Język C powstawał jako rozwinięcie języka B, wzbogacając się stopniowo o kolejne funkcje. Okresy najszybszego rozwoju języka C to lata 1972–1973 oraz 1977–1979. To czas zdobywania przez niego popularności, czego efektem była dostępność kompilatorów dla praktycznie wszystkich używanych wtedy architektur komputerów i systemów operacyjnych.

Kwalifikatorów tych można używać jedynie z typami zmiennoprzecinkowymi21. Autorzy publikacji wspomnieli również o planowanym zniesieniu większości ograniczeń dotyczących struktur11. Do 1980 roku możliwe stało się przekazywanie ich jako parametry funkcji oraz bezpośrednie przypisywanie.

Z kolei w PYPL – alternatywnym rankingu popularności języków programowania – liczone łącznie języki C i C++ osiągnęły w czerwcu 2022 piątą lokatę148. Biblioteka języka C udostępnia funkcje służące do alokacji pamięci o arbitralnie wybranym rozmiarze (malloc i odmiany). Zwracają one wskaźnik do pierwszego bajtu obszaru pamięci, który można następnie rzutować na dowolny inny typ wskaźnikowy. Zarezerwowany w ten sposób zakres, w zależności od wywołanej funkcji, może być zainicjalizowany samymi zerami, lecz nie musi.

Nie cały napisany przez ciebie kod będzie przekształcany America, Please Bend Over You’re About to be przez kompilator bezpośrednio na kod wykonywalny programu. W wielu przypadkach będziesz używać poleceń “skierowanych do kompilatora”, tzw. Preprocesor, wyszukuje wszystkie dyrektywy kompilacyjne i wykonuje odpowiednie akcje – które polegają notabene na edycji kodu źródłowego (np. wstawieniu deklaracji funkcji, zamianie jednego ciągu znaków na inny).

Język C w grupie języków programowania wysokiego poziomu jest stosunkowo nisko. Dzięki temu kod napisany w języku C można dość łatwo przetłumaczyć na kod asemblera. Bardzo łatwo jest też łączyć ze sobą kod napisany w języku asemblera z kodem napisanym w C.

Podobnie wartość wskazywana przez wskaźnik staje się nieokreślona, kiedy wskazywany obiekt kończy życie110. W czasie, gdy ukazało się pierwsze wydanie książki Język C Kernighana i Ritchiego, dopuszczalna była również konstrukcja long float, równoważna typowi double, jednak została ona zniesiona przez standard ANSI C63. Język taki, jak opisany przez Kernighana i Ritchiego w 1978 roku nie przewidywał żadnej możliwości określenia typów przyjmowanych przez parametry funkcji4. Powstały odrębne narzędzia, takie jak lint, które przeprowadzały analizę kodu bardziej rygorystyczną niż kompilator, a następnie zgłaszały problemy ze spójnością i przestrzeganiem dobrych praktyk6.

• Wielowymiarowe tablice są w rzeczywistości tablicami jednowymiarowymi, co w przeszłości utrudniało pisanie funkcji wykonujących np.
• Przede wszystkim najbardziej podobnym i kompatybilnym jest język C++, który powstawał jako rozszerzenie „C z klasami”150.
• W 2011 roku do języka C wprowadzono także mechanizm definiowania makr generycznych ze względu na typ parametrów oraz wsparcie dla literałów napisowych w standardach Unicode i UTF-822.

Kompilator C, wraz z kilkoma programami napisanymi w tym języku, został dołączony do drugiej wersji systemu Unix5. Latem 1973 jądro tego systemu zostało przepisane w języku C4. Innym zastosowaniem komentarzy jest chwilowe usuwanie fragmentów kodu. Cechy języka, krytykowane jako trudne do odczytania lub zrozumienia, bywają również wykorzystywane do celowego zaciemniania kodu, czego skrajnym przypadkiem są programy zgłaszane do konkursu IOCCC172.

Dodatek A – Biblioteka standardowa

Natomiast 4,3% osób zadeklarowało, że chce rozpocząć pracę z tym językiem149. Kwalifikatory typów nadają specyficzne znaczenia wyrażeniom, które są l-wartością98. Początki C są ściśle związane z rozwojem systemu Unix, napisanego pierwotnie przez Dennisa Ritchiego i Kena Thompsona w asemblerze na komputer PDP-7.

Zawierają one informacje o typie parametrów oraz wartości zwracanej72. Zmienna typu funkcyjnego, jeśli nie jest argumentem operatora pozyskania adresu &, niejawnie przekształca się we wskaźnik do funkcji46. Wywołania, dokonywane za pośrednictwem wskaźników nie są przez standard rozróżniane od tych zawierających wprost nazwę funkcji92. W chwili pisania programu, to może być dla ciebie oczywiste, ale po dłuższym czasie możesz mieć problemy ze zrozumieniem własnego kodu. Jednak nie należy też wstawiać zbyt dużo komentarzy, ponieważ wtedy kod może stać się jeszcze mniej czytelny – najlepiej komentować fragmenty, które nie są oczywiste dla programisty oraz te o szczególnym znaczeniu.

Niniejszy podręcznik ma za zadanie zademonstrować i wytłumaczyć składnię samego języka, jego możliwości oraz pokazać jego przykładowe zastosowania. Popularność i szerokie zastosowanie języka C ma bezpośredni wpływ na składnię lub semantykę innych języków programowania134. Przede wszystkim najbardziej podobnym i kompatybilnym jest język C++, który powstawał jako rozszerzenie „C z klasami”150.

Funkcje

Pozwalają one programiście wykorzystywać typy danych krótsze i dłuższe niż naturalne dla danej architektury. Ponadto nazwę każdego typu, służącego do przechowywania liczb całkowitych, można również poprzedzić słowem signed lub unsigned, aby określić, czy dany obiekt ma być w stanie przechowywać liczby ujemne65. Reprezentacja bitowa wartości, które można zapisać zarówno w wariancie signed, jak i unsigned danego typu jest w obu wariantach taka sama66. Pewnie zaskoczy Cię to, że tak naprawdę “czysty” język C nie może zbyt wiele.

C (język programowania)

Aliasowanie nie tworzy nowego typu, zatem obiekty utworzone z użyciem zarówno pierwotnej, jak i nowej nazwy mają identyczne właściwości93. Obiekt (zwany też zmienną44), według standardu języka C, to COOP zamyka transakcję przejęcia Algomi region pamięci środowiska wykonawczego, mogący reprezentować wartości45. Wyrażenie, które może odwoływać się do obiektu jest l-wartością.

Wiele funkcji pobiera pewne dane, czyli argumenty funkcji, wiele funkcji także zwraca pewną wartość po zakończeniu wykonywania. Dobrym nawykiem jest dzielenie dużego programu na zestaw mniejszych funkcji – dzięki temu będziesz mógł łatwiej odnaleźć błąd w programie. Innym rodzajem zmiennych są zmienne statyczne (deklarowane słowem static). Pamięć dla nich inicjalizowana jest w momencie uruchomienia programu i od tego momentu wszystkie odwołania dotyczą tego samego regionu pamięci110. W przypadku, gdy Aluminium wygląda na 3200 USD zmienną lokalną zadeklarowano jako statyczną, będzie ona przechowywała tę samą wartość pomiędzy różnymi wywołaniami funkcji.

Dzięki dyrektywie #pragma możliwe jest przekazywanie instrukcji specyficznych dla kompilatora58b. Dyrektywy preprocesora rozpoczynają się od znaku # i muszą znajdować się w osobnych liniach (dopuszczalne jest by przed symbolem kratki znajdowały się spacje)55. XX wieku Bjarne Stroustrup stworzył język C++, który stanowił rozszerzenie C, dodające przede wszystkim wsparcie dla programowania obiektowego.

This entry was posted on Donnerstag, Dezember 21st, 2023 at 15:26 and is filed under Allgemein. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.